Ingeburgerd

Hoihoi,

We zitten hier nou al bijna weer een maand dus het werd weer even tijd voor een berichtje! Ik kan wel zeggen dat we hier aardig zijn ingeburgerd. De dagen vliegen aardig snel voorbij, en we genieten hier volop van alle leuke uitstapjes!

Ik heb de afgelopen weken zoveel meegemaakt dat ik eigenlijk niet goed weet waar ik moet beginnen. Maar ik ga toch maar eens een poging doen.

Een tijdje terug hadden we de diploma uitreiking van de verpleegkunde studenten hier bijgewoond. Speciaal hiervoor een traditionele batik gekocht. Ik heb er nog nooit zo diplomatiek uitgezien haha. de studenten zagen er echt prachtig uit. Felle kleuren jurken met vele diamantjes, en vooral een hele laag make-up! We hadden onze eigen stoelen. Nadat iedereen de eed had afgelegd moesten we ALLE studenten + familie een hand geven. En ja probeer dan maar eens 500 x congratulations te zeggen achter elkaar. Ik wist niet hoe snel ik me handen moest wassen daarna haha. Ik was ook echt de grootste in die zaal. Na het eten kwamen al wat docenten naar ons toe die een foto wouden maken. Alleen daarna werd het nog veel erger. Een van de studenten vroeg of ze een foto mocht maken. Alleen toen vormde langzaam een rij achter ons. Iedereen wou een foto, en ja dan eentje met mama en daarna nog een met oma, we kwamen daar echt niet weg. Uiteindelijk na 20 minuten zijn we naar buiten geloosd door een aantal docenten het was echt niet normaal…. Als je je ooit een bekend iemand wilt voelen, nou dan moet je hier zijn.. We hebben voort besloten dat als we in het openbaar zijn nee zeggen tegen foto’s.

Natuurlijk hebben we ook al veel stage gelopen in het ziekenhuis naja veel.. (lees 3-5 uur op een dag) hier heeft het wel zo zijn voordelen om blank te zijn. Je mag werkelijk waar alles meekijken en overal foto’s van maken! we hebben dan ook al zoveel bizarre dingen meegemaakt. Een aantal leuke feitjes over de gezondheidszorg hier op een rij:

- De amoxicilline ligt hier gewoon in de supermarkt, voor 2 euro heb je al een kuurtje
- 75% van de patiënten die hier in het ziekenhuis ligt heeft DM2
- Als je hier gaat meekijken met de wondverzorging van een diabetisch voet dan kun je verwachten dat je op de botten en pezen in gaat kijken. Het is altijd in een van de laatste stadiums.
- 3 op de 4 patiënten ontwikkelt hier een flebitis, omdat ze het infuus niet vaak genoeg door spuiten.
- Je hebt hier 4 verschillende klassen. Je rekent ook meteen af voor de zorg die je ontvangen hebt. Er zit een kassa naast de toonbank Een lagere klasse betekend ook gewoon dat ze minder vaak binnen komen lopen… (BIZAR)
- Tbc, hiv-aids is hier aardig gewoon.
- Een aparte medicatieruimte kennen zie hier niet. Injecties worden achter de balie klaargemaakt.
- Patiënten met een tropenziekte die in strikte isolatie horen te liggen, liggen vaak NIET in isolatie en gewoon in een patiëntenkamer van 6 pers. Je snapt dus wel dat wij continu met mondkapje oplopen de gehele dag.
- Toen we in de OK stonden liep de anesthesist af en toe gewoon de operatiekamer uit. Terwijl de patiënt helemaal niet zo goed ging (patiënt had spinale anesthesie, pols zakte vaak onder de 50, saturatie dipte vaak naar de 90%, ademhaling zat op een gegeven moment op 9) Een Bear hugger kennen ze ook niet en het is hier ook echt heel erg koud in de operatiekamer. Patiënten liggen dus ook echt gewoon rillend op de tafel.

Natuurlijk zijn er ook positieve punten, de verpleegkundigen worden hier echt heel goed opgeleid qua kennis. We hebben een aantal lessen bijgewoond maar ze gaan echt onwijs diep in op de stof. Ook zijn ze hier heel erg vriendelijk naar de patiënten en hebben genoeg tijd voor ze. Ze hebben ook meer als genoeg bezetting. Een verpleegkundige heeft hooguit 2 patiënten voor zich.

Voor ons kwaliteitsvoorstel hebben we ook een onderwerp gevonden. We gaan ons richting op hiv/aids en de overdracht tussen moeder en kind.

Verder hebben we hier ook al aardig wat mensen ontmoet en hebben we heel vaak leuke activiteiten ondernomen. Terrassen, karaokebar, salsa dansen, karten, etentjes, safaripark, vanalles en nog wat! De ene avond gewoon lekker met Nederlanders de andere avond met maleisers of Indonesiërs Wanneer we op stap gaan vloeit de alcohol rijkelijk, meestal komen de shotjes tequila al snel op tafel. Wanneer we niks te doen hebben liggen we aan het zwembad bij ons appartement of zijn we aan het shoppen in een van de vele shoppingmals. Je kunt wel stellen dat we het hier aardig goed hebben.

Helaas heb ik afgelopen week wel een voedselvergiftiging opgelopen. We waren eten bij een japanner en konden zelf het vlees klaar maken op een bakplaat in het midden van de tafel. Ik had niet goed genoeg opgelet of alles gaar was de volgende dag was het foute boel. Hoge koorts en alles kwam eruit op alle plekken ;) mijn begeleiders wouden me meteen op de spoed eisende hulp hebben omdat ze bang waren dat ik uitgedroogd raakte. Gelukkig heb ik ze kunnen ompraten, Anouk had een of ander Egyptische breedspectrum antibiotica kuur voor de darmen bij. Samen met veel ORS drinken ben ik er nu weer goed bovenop.

Verder heb ik hier natuurlijk mijn eerste sectio (keizersnede) mogen bijwonen. Totaal onverwacht maar echt super bijzonder om bij te mogen wonen. Daar sta je dan midden in Indonesië een kindje ter wereld zien komen, en als het dan begint te huilen dat is zo onbeschrijfelijk echt bizar mooi.

We hebben hier ook leren hechten! echt super leuk om te doen. Niet dat je er zoveel aan hebt omdat je het in Nederland toch niet mag doen. maarja toch leuk voor de ervaring.

In het safaripark hebben we ook hele mooie momenten meegemaakt, de foto’s met de tijgers en de apen was ook echt een droom die uitkwam. Je had daar ook gewoon een spookhuis, achtbanen, en botsauto’s. ik voelde me als een kind zo blij. Vooral in de botsauto’s hebben we echt ziek gelachen. Die dingen gaan hier veeeuuul harder dan in Nederland ik heb nog steeds blauwe plekken op mijn schenen!

Nouuuu jongens ik ga maar weer eens stoppen! ik krijg af en toe wel een beetje medelijden als ik iedereen hoor over de scripties en de stages.

Nog bedankt voor alle lieve berichtjes van de vorige keer! Leuk om te zien hoe jullie mee lezen!

Dikke kus vanuit hier