presentaties, fotoshoots, uitstapjes & more..

Hoihoi allemaal,
Het is ondertussen alweer een paar weekjes geleden dat ik hier iets heb laten horen dus het werd maar weer eens tijd voor een berichtje vanuit jaja nog steeds het superzonnige Surabaya (lees; elke dag minstens 34 graadjes) Hier gaat nog steeds alles goed! Anouk en ik hebben elkaar nog steeds de tent niet uitgevochten ;) We zitten hier alweer bijna 2 maanden. Ondertussen hangt me spiegel al aardig vol met allemaal briefjes van het thuisfront. Voordat ik ging heb ik een agenda gekregen met allemaal envelopjes en foto’s erin geplakt. Elke dag een nieuw berichtje. En dat maakt me regelmatig erg aan het lachen, zoals : 18 sep: de eerste sneeuw is gevallen in Nederland. Of 28 okt heb je al souvenirtjes voor ons gekocht????

We gaan hier regelmatig een keertje stappen, nou hebben we al aardig wat gezellig plekken ontdekt maar we hadden een club gespot die er wel heel goed uitzag. Enjaa die nacht zal ik nooit meer van me leven vergeten.. toen we binnen kwamen was het echt ontzettend druk. Ik denk dat 95% man was daarbinnen en de vrouwen die er waren stonden te plakken met andere mannen. We krijgen meteen drank aangeboden en voordat we het weten zijn we letterlijk omsingelt met jongens. Echt niet normaal. Ze begonnen allemaal uitbundig te dansen, aan je te zitten. En alle gesprekken gaan hetzelfde hoe heet je, waar kom je vandaan, wat doe je hier, waar slaap je, mag ik je nummer…. Zeer diepgaand dus… We werden zoveel lastig gevallen dat we door het personeel naar boven werden geleid waar een soort van viproom was. Maar ook hier wouden alle mannen iets van je we zijn uiteindelijk er echt uitgepeerd. Echt zoooo bizar… echt alleen maar omdat je blank bent… deze club gaat sowieso van ons lijstje af haha.

We zijn de afgelopen weken veel buiten het ziekenhuis geweest, we hebben de zogenaamde puskesmas geweest. Dat zijn gezondheidsinstellingen. Het bejaardentehuis en een lepra ziekenhuis. Wat trouwens heel indrukwekkend is. ik zal jullie niet lastigvallen met wat lepra is maar typ het maar eens in op internet bij afbeeldingen en dan krijg je aardig akelige plaatjes. We hebben daar meegekeken met wondverzorging en zelf wat patiënten mogen observeren en onderzoeken wel heel erg leerzaam. In Nederland zijn maar een paar gevallen per jaar dus kom je er vrijwel nooit mee in aanraking. Ook het bejaardentehuis was te schattig. Al die mannetjes en vrouwtjes zijn ongeveer 1.40 groot en hebben bijna geen tanden meer en een heeeeel hoog stemmetje. En als er dan eentje karaoke staat te zingen geeft me dat wel echt een ontzettend vrolijk gevoel! Helaas zie je hier ook de armoede.. ze hebben hier geen tilliften dus wanneer je hier geen actieve transfer kan maken ben je aan het bed gekluisterd… ook lig je met 7-9 mensen op een kamer… en dan heb je een half metertje ruimte tussen de bedden.. nu moet ik wel zeggen dat de groep ouderen fungeerde als een grote familie en dat was wel heeeeel erg mooi om te zien.

Verder zijn we nog naar Borneo geweest, naja ik kan zeggen dat ik er geweest ben want ik heb er niks gezien haha. We waren daar voor een conferentie en daar mochten we dit keer ook echt aan deelnemen. We hebben 3 x dezelfde presentatie gegeven aan totaal zon 400 man. Heel erg leuk om mee te maken maar jammer dat we daar geen tijd hebben gehad om ook daar iets te zien… we hebben wel erg leuke cadeaus gehad van de organisatie, een grote bokaal die we bij de douane bijna moesten inleveren omdat je in het vliegtuit er iemand behoorlijk makkelijk mee dood kan meppen haha! ook een mooie ring, een sjaaltje en een soort kleed die je als een omslagdoek moet gebruiken maar hij heeft een nieuwe functie gekregen namelijk: vloerkleed… :p

Verder zijn we afgelopen weekend nog op stap geweest met 11 fotograven om naar een waterval te gaan alleen was er geen waterval want er was geen water dus…. Haha we zijn daarna naar een stukje Chinatown gereden. De groep waarmee we waren, waren erg grappig. Ze doen hun best om Engels te praten maar soms spreken ze woorden zo grappig uit, dit creëert altijd meteen een leuke sfeer. Op een gegeven moment vroeg een jongen of hij wat foto’s mocht maken.. naja prima dacht ik.. alleen ik besefte niet dat dat het begin was van een hele fotoshoot. 11 fotograven tegelijk nou probeer dan nog maar eens in alle camera’s te kijken. In het begin voelde het ontzettend ongemakkelijk je voelt je enorm bekeken en je durft amper iets te bewegen omdat je bang bent dat het er maar gek uit zal zien. Er waren ook wat professionele fotograven bij en die waren heel lief. Na 6 verschillende locaties zat het erop. Het was super leuk om mee te maken, en toen een van de fotograven zijn foto’s showde was dat echt een bizar moment… ik dacht alleen maar woow ben ik dat hahah! Echt heel raar maar goed jullie houden ze tegoed en dan beoordeel zelf maar! ;)

Als laatste hebben we dit weekend DE internationale conferentie van onze universiteit gehad. En deze ochtend mochten we zingen als opening van de 2e dag. We hebben hiervoor een aantal keer gerepeteerd met het koor. Nou hoor ik jullie denken huhhh jij kan toch helemaal niet zingen… jaaaa dat klopt haha maar dat maakte hun niet uit ;p we zaten om 6.30 al in de make up en hadden traditionele kleding aan. De make up was erg Japans maar het had wel iets. We zingen we are the champions en een Indonesisch liedje. Daarna nog heeeel veel foto’s gemaakt samen met het gehele koor. Het was super leuk om een keer mee te maken! ook al zagen we er niet echt heeel erg mooi uit in onze niet matchende outfits haha.

Verder staan er nog heeeel veel leuke dingen op het programma… een jungeltrekking, zwemmen met haaien, paragliden, vulkaan beklimmen, raften… en voor ons project gaan we komende weken onze enquêtes en interviews afnemen en daar hebben we ook ontzettend veel zin in!
Nou nu ga ik echt stoppen, hopelijk zijn jullie nog wakker ;)

Dikke kus vanuit hier