nieuwe avonturen...
Blijf op de hoogte en volg Joy
19 December 2014 | Indonesië, Soerabaja
Hoihoi,
Het is alweer anderhalve maand geleden dat ik een verslag heb geschreven dus het werd maar eens tijd om wat van me te laten horen. We zitten inmiddels alweer dik 3 maanden hier, en over minder dan een maand gaan we alweer naar huis toe… we betrappen ons er steeds vaker op hoe ons gedrag veranderd is. We zijn echt Indonesische trekjes aan het over nemen! We lopen langzamer, we hebben nooit meer haast, we maken ons eigen niet echt meer druk om iets, we kunnen ons verstaanbaar maken in de taal (een beetje dan ;)), we kunnen aardig wat heet eten aan etc etc.
We hebben de afgelopen weken ontzettend veel gedaan. Elk weekend stond er wel iets op het programma. Hierdoor is de tijd ook zo gigantisch snel voorbijgegaan. We zijn naar Malang geweest waar we eerst overnacht hebben in de auto (niet aan te raden) om vervolgens een jungletrekking naar Sempur island te maken. Een prachtige tocht door de jungle met veel klimmen en klauteren. We hebben zelfs apen in het wild gezien.. echt heel gaaf. Daarna doorgegaan naar een prachtig strand, helaas konden we daar niet zwemmen vanwege de sterke stroming en de vele hoge golven. We waren wel zo eigenwijs om het te proberen maar dat was absoluut geen succes. Binnen no time werden Anouk en ik van elkaar afgedreven en kon ik niet voor of achteruit door de sterke stroming… gelukkig zijn we allebei heel aan land gekomen maar we snapte wel waarom niemand in dat water lag haha.
De week erop zijn we naar Bromo gegaan, dat is nog een actieve vulkaan die eens in de zoveel tijd uitbarst. We hebben eerst de zonsopgang gekeken vanaf een andere berg zodat je uitkeek over de vallei. Echt heeeeeeel erg mooi! Daarna hebben we Bromo zelf beklommen. De vulkaan rookte echt enorm, de vele zwaveldampen waren overweldigend. Vervolgens zijn we met onze stoere jeep nog verder rond geracet door het geweldige landschap! Of dat nog niet genoeg was geweest zijn we smiddags nog gaan raften! Nu heb ik aardig wat geraft en gekanood in Frankrijk maar dit was echt hele andere koek. Er gingen 2 instructeurs mee en grotendeel van de tijd zaten wij midden in de boot met onze peddel omhoog alleen maar te schreeuwen! Het was zo lomp, en het ging zo hard, maar het was zooooooo vet! De boot knalde overal tegenop, we gingen van afdalingen af met een verval van meer dan 5-6 meter… echt ziek… tussendoor kwamen we ook nog langs prachtige grotten waar duizenden vleermuizen onder bungelde echt heel mooi!
Een week later zijn we met een groep vrienden naar Yogjakarta geweest, lekker met de trein! Echt heel leuk om een keertje te doen! We gingen met het hele gezelschap prau mountain beklimmen. Anouk wou liever Yogjakarta zelf gaan verkennen dus die heb ik achtergelaten op het station, Is toch wel gek als je al zoveel weken bij elkaar bent. Samen met een groep van 8 man zijn we de berg gaan beklimmen. Een prachtige tocht omhoog. Enige conditie is toch wel vereist. Nou scheelt het veel dat ik hier 3 keer per week sport en dat ik ongeveer 7 kilo lichter ben. We genieten van het uitzicht en de sfeer is heel goed. Hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Op een gegeven moment begint het te regenen, dit vonden we eerst nog wel fijn maar daarna begon het echt te stormen. De weg omhoog wordt harstikke glad en het duurt niet lang voordat de eerste valpartijen beginnen. Je loopt soms gewoon langs de afgrond af, en ik ben nog nooit zo bang in me leven geweest… op een gegeven moment valt een meisje voor mij en kan zich nog net vasthouden aan een steen, maar als ze die loslaat zal ze een flink eind naar beneden schuiven… ik schrik enorm en twijfel geen moment een loop snel door om haar te helpen, een grote fout natuurlijk want ik glij zelf uit. Ik val enorm hard op mijn linkerbeen en arm en schuif zon 3 meter naar beneden. Ik kom gelukkig tot stilstand door mijn zware tas. Vanaf dat moment zag ik het niet meer zitten en vroeg ik me sterk af of het nog verstandig was om door te gaan. Maar we moesten er nu bijna zijn… eenmaal boven aangekomen was iedereen helemaal doorweekt en onderkoelt.. we gingen kamperen dus de tenten moesten opgezet worden maar dit ging echt niet in die storm… doeken waaide weg het was echt een hel! Uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen en zat iedereen zeiknat te bibberen in de tent… snel de gasbranders aan en die natte kleren uit… we kwamen daar om de zonsopgang te zien… helaas hebben we die door de aanhoudende storm niet gezien… zodra het droog was sochtends zijn we gaan inpakken. Helemaal vermoeid natuurlijk… ik zat onder de blauwe plekken had geen oog dicht gedaan de hele nacht… de terugtocht naar beneden was dan wel weer hilarisch, lopen was echt geen optie omdat het veels te glad was, iedereen zat dus in een treintje achter elkaar op zijn kont naar beneden… alle regenpakken scheurde na loop van tijd kapot op de rotsen dus dat was ook zeer charmant… na zon 4 uur gegleden en gelopen te hebben kwamen we weer in het basiskamp aan… ik was heel erg opgelucht. En ik kon het eigenlijk nog niet geloven dat we allemaal heel huids beneden waren gekomen.
Verder hebben we natuurlijk nog harstikke veel ervaringen in het ziekenhuis opgedaan. We hebben een open hart operatie mogen meemaken, heeeeeel veel verschillende afdelingen bezocht en vorige week onze enquêtes kunnen afnemen. We hebben de laatste 2 weken dus enorm veel aan ons project gewerkt, en we zijn toch wel heel erg trots op het resultaat! ondertussen regent het hier bijna elka dag en lopen de straten regelmatig onder! De temperatuur is nog wel steeds hetzelfde.
Morgen vertrekken we op vakantie…. Echt heel raar om je koffer weer van de kast af te halen en je spullen in te gaan pakken… we gaan 3 weken eilandhoppen. Eerst vliegen we naar lombok, daar zullen we een weekje blijven, dan gaan we 2e kerstdag met de boot naar Bali, daar zullen we vooral feestend het nieuwe jaar in gaan, om vervolgens nog een weekje uit te mogen rusten op de prachtige Gili eilanden. En dan gaan we weer terug naar Surabaya. Dat zal ongetwijfeld als thuis komen voelen, alleen lang de tijd om te genieten hebben we niet. We zullen hier nog maar 4 daagjes zijn voordat we weer terug naar Amsterdam vliegen en dan zit dit grote avontuur er alweer op… waar onze familie en vrienden te wachten staan. Dan kunnen we ze eindelijk weer in het echt zien in plaats van over skype. Is toch net ff anders ;)
Ik kan nog veel meer vertellen maar voor nu is het wel mooi geweest! Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe en een gelukkig nieuwjaar! Geniet volop samen met je familie en vrienden! Nu ik hier ben weet ik pas wat ik mis! Maar gelukkig voor mij komen er nog vele kerstdagen aan
Dikke kus vanuit hier!
Het is alweer anderhalve maand geleden dat ik een verslag heb geschreven dus het werd maar eens tijd om wat van me te laten horen. We zitten inmiddels alweer dik 3 maanden hier, en over minder dan een maand gaan we alweer naar huis toe… we betrappen ons er steeds vaker op hoe ons gedrag veranderd is. We zijn echt Indonesische trekjes aan het over nemen! We lopen langzamer, we hebben nooit meer haast, we maken ons eigen niet echt meer druk om iets, we kunnen ons verstaanbaar maken in de taal (een beetje dan ;)), we kunnen aardig wat heet eten aan etc etc.
We hebben de afgelopen weken ontzettend veel gedaan. Elk weekend stond er wel iets op het programma. Hierdoor is de tijd ook zo gigantisch snel voorbijgegaan. We zijn naar Malang geweest waar we eerst overnacht hebben in de auto (niet aan te raden) om vervolgens een jungletrekking naar Sempur island te maken. Een prachtige tocht door de jungle met veel klimmen en klauteren. We hebben zelfs apen in het wild gezien.. echt heel gaaf. Daarna doorgegaan naar een prachtig strand, helaas konden we daar niet zwemmen vanwege de sterke stroming en de vele hoge golven. We waren wel zo eigenwijs om het te proberen maar dat was absoluut geen succes. Binnen no time werden Anouk en ik van elkaar afgedreven en kon ik niet voor of achteruit door de sterke stroming… gelukkig zijn we allebei heel aan land gekomen maar we snapte wel waarom niemand in dat water lag haha.
De week erop zijn we naar Bromo gegaan, dat is nog een actieve vulkaan die eens in de zoveel tijd uitbarst. We hebben eerst de zonsopgang gekeken vanaf een andere berg zodat je uitkeek over de vallei. Echt heeeeeeel erg mooi! Daarna hebben we Bromo zelf beklommen. De vulkaan rookte echt enorm, de vele zwaveldampen waren overweldigend. Vervolgens zijn we met onze stoere jeep nog verder rond geracet door het geweldige landschap! Of dat nog niet genoeg was geweest zijn we smiddags nog gaan raften! Nu heb ik aardig wat geraft en gekanood in Frankrijk maar dit was echt hele andere koek. Er gingen 2 instructeurs mee en grotendeel van de tijd zaten wij midden in de boot met onze peddel omhoog alleen maar te schreeuwen! Het was zo lomp, en het ging zo hard, maar het was zooooooo vet! De boot knalde overal tegenop, we gingen van afdalingen af met een verval van meer dan 5-6 meter… echt ziek… tussendoor kwamen we ook nog langs prachtige grotten waar duizenden vleermuizen onder bungelde echt heel mooi!
Een week later zijn we met een groep vrienden naar Yogjakarta geweest, lekker met de trein! Echt heel leuk om een keertje te doen! We gingen met het hele gezelschap prau mountain beklimmen. Anouk wou liever Yogjakarta zelf gaan verkennen dus die heb ik achtergelaten op het station, Is toch wel gek als je al zoveel weken bij elkaar bent. Samen met een groep van 8 man zijn we de berg gaan beklimmen. Een prachtige tocht omhoog. Enige conditie is toch wel vereist. Nou scheelt het veel dat ik hier 3 keer per week sport en dat ik ongeveer 7 kilo lichter ben. We genieten van het uitzicht en de sfeer is heel goed. Hoe hoger we komen hoe kouder het wordt. Op een gegeven moment begint het te regenen, dit vonden we eerst nog wel fijn maar daarna begon het echt te stormen. De weg omhoog wordt harstikke glad en het duurt niet lang voordat de eerste valpartijen beginnen. Je loopt soms gewoon langs de afgrond af, en ik ben nog nooit zo bang in me leven geweest… op een gegeven moment valt een meisje voor mij en kan zich nog net vasthouden aan een steen, maar als ze die loslaat zal ze een flink eind naar beneden schuiven… ik schrik enorm en twijfel geen moment een loop snel door om haar te helpen, een grote fout natuurlijk want ik glij zelf uit. Ik val enorm hard op mijn linkerbeen en arm en schuif zon 3 meter naar beneden. Ik kom gelukkig tot stilstand door mijn zware tas. Vanaf dat moment zag ik het niet meer zitten en vroeg ik me sterk af of het nog verstandig was om door te gaan. Maar we moesten er nu bijna zijn… eenmaal boven aangekomen was iedereen helemaal doorweekt en onderkoelt.. we gingen kamperen dus de tenten moesten opgezet worden maar dit ging echt niet in die storm… doeken waaide weg het was echt een hel! Uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen en zat iedereen zeiknat te bibberen in de tent… snel de gasbranders aan en die natte kleren uit… we kwamen daar om de zonsopgang te zien… helaas hebben we die door de aanhoudende storm niet gezien… zodra het droog was sochtends zijn we gaan inpakken. Helemaal vermoeid natuurlijk… ik zat onder de blauwe plekken had geen oog dicht gedaan de hele nacht… de terugtocht naar beneden was dan wel weer hilarisch, lopen was echt geen optie omdat het veels te glad was, iedereen zat dus in een treintje achter elkaar op zijn kont naar beneden… alle regenpakken scheurde na loop van tijd kapot op de rotsen dus dat was ook zeer charmant… na zon 4 uur gegleden en gelopen te hebben kwamen we weer in het basiskamp aan… ik was heel erg opgelucht. En ik kon het eigenlijk nog niet geloven dat we allemaal heel huids beneden waren gekomen.
Verder hebben we natuurlijk nog harstikke veel ervaringen in het ziekenhuis opgedaan. We hebben een open hart operatie mogen meemaken, heeeeeel veel verschillende afdelingen bezocht en vorige week onze enquêtes kunnen afnemen. We hebben de laatste 2 weken dus enorm veel aan ons project gewerkt, en we zijn toch wel heel erg trots op het resultaat! ondertussen regent het hier bijna elka dag en lopen de straten regelmatig onder! De temperatuur is nog wel steeds hetzelfde.
Morgen vertrekken we op vakantie…. Echt heel raar om je koffer weer van de kast af te halen en je spullen in te gaan pakken… we gaan 3 weken eilandhoppen. Eerst vliegen we naar lombok, daar zullen we een weekje blijven, dan gaan we 2e kerstdag met de boot naar Bali, daar zullen we vooral feestend het nieuwe jaar in gaan, om vervolgens nog een weekje uit te mogen rusten op de prachtige Gili eilanden. En dan gaan we weer terug naar Surabaya. Dat zal ongetwijfeld als thuis komen voelen, alleen lang de tijd om te genieten hebben we niet. We zullen hier nog maar 4 daagjes zijn voordat we weer terug naar Amsterdam vliegen en dan zit dit grote avontuur er alweer op… waar onze familie en vrienden te wachten staan. Dan kunnen we ze eindelijk weer in het echt zien in plaats van over skype. Is toch net ff anders ;)
Ik kan nog veel meer vertellen maar voor nu is het wel mooi geweest! Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe en een gelukkig nieuwjaar! Geniet volop samen met je familie en vrienden! Nu ik hier ben weet ik pas wat ik mis! Maar gelukkig voor mij komen er nog vele kerstdagen aan
Dikke kus vanuit hier!
-
19 December 2014 - 15:52
Kim En Stijn:
Woow joy wat een verhaal weer, je blijft er veel dingen mee maken! Leuk om te horen maar als je weer terug bent ben ik nog veel meer benieuwd naar de foto's die bij je verhalen horen!
Nog even en dan lekker genieten van het land en de feestdagen! Heel veel succes met het afronden van je project en veel plezier met rondreizen. Skypen komt er helaas niet zo van....dat irritante tijdsverschil! We maken het weer goed als je in Nederland bent.
Liefs Stijn en Kim -
19 December 2014 - 16:30
Ingrid:
Ha Joy en Anouk natuurlijk ook.
De verhalen hebben we al gehoord, Wij willen jullie het volgende toewensen:
Fijne vakantie, Fijne feestdagen, Geniet ervan, en pas goed op elkaar!!
Tot de 16e op Schiphol, hiep hiep hoera!
Dikke kussen en groetjes van:
Gerard en Ingrid -
19 December 2014 - 17:09
Els:
wat een prachtig verslag en wat een ervaringen, dat vergeet jeje hele niet meer, Mooi hoor ! -
19 December 2014 - 22:22
Mama:
Lieve, lieve Joy,
Blijft leuk die verhalen van jou, ook al zijn het o ja momenten, ha, ha.......
Jullie staan er goed voor en wij willen jullie dan ook een super tijd toewensen, maak er samen wat moois van tijdens deze mooiste dagen van het jaar.
We halen de schade wel in als je weer terug bent!
Rest ons nog jullie een 'warme' kerst en een nieuw jaar boordevol geluk toe te wensen,
Liefs met 2015 kusjes van ons!
papa&mama -
20 December 2014 - 12:25
Miek:
Wauw -
20 December 2014 - 12:25
Miek:
Wauw -
20 December 2014 - 12:41
Miek:
Hey Joy,
Drie maal is scheepsrecht , dus ik hoop dat mijn derde poging om op je verslag te reageren wél lukt!
Wauw , wat 'n spannend verhaal zeg, ik leef helemaal mee met wat ik lees. Nog hele fijne laatste weken gewenst en de groetjes van Wim. Liefs Miek xxx -
27 December 2014 - 19:31
Françoise:
Hoi Joy,
Nu pas je laatste avonturen kunnen lezen...heftig hoor, gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Je moet wel veel lef hebben om al die uitdagingen aan te gaan. Maar ik begrijp het wel, zo iets maak je hier niet elke week mee........is maar goed ook :)!
Fijn dat de resultaten van jullie werk in het ziekenhuis zo positief zijn. Dat geeft echt voldoening en nu lekker aan het genieten van jullie vakantie op Bali!! Mooi hé! Ga je ook naar Lovina en de vukaan daar beklimmen? Heb eventueel nog wel wat tips al je wil.
Hier heeft het vannacht flink gesneeuwd, dus nu genieten we van prachtige winterse taferelen.
We wensen jullie een hele bijzondere, sfeervolle en warme jaarwisseling en een goed begin.
Voor 2015 een gezond en liefdevol jaar en een veilig thuis!!! Hoop je snel weer te zien in Schijndel!!
Liefs van alle Bruijntjes, Françoise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
